Piotr Naimski

Wiktorska 73, tutaj chodziłem do szkoły podstawowej nr 191. Boisko było po drugiej stronie ulicy, graliśmy tam, nie było żadnych krat ani płotów. Stąd niedaleko już do mojego Liceum im. Tadeusza Reytana. To miejsce legendarne dla mnie. Rodziło się tu wiele pomysłów. Uczyli sławni profesorowie gimnazjów warszawskich sprzed wojny. Byłem komendantem „Czarnej Jedynki”, komendantem szczepu, instruktorem. Opuściłem drużynę, bo zostałem wyrzucony z harcerstwa przez władze ZHP z powodu założenia Komitetu Obrony Robotników w 1976 r.

Piotr Naimski uczestniczył w uroczystościach związanych z rocznicą wydarzeń w nocy z 30 na 31 sierpnia, kiedy Powstańcy podjęli próbę połączenia dwóch walczących dzielnic – Starówki i Śródmieścia, a tym samym umożliwić ewakuację ludności oraz rannych. Wydarzenie „Przebicie do Śródmieścia – Marsz Pamięci”, zostało zorganizowane przez Grupę Historyczną „Zgrupowanie Radosław” i Wojskowe Przedsiębiorstwo Handlowe. Rozpoczęło się Mszą św. w kościele pw. Antoniego Padewskiego. Następnie odbył się Apel Pamięci i miało miejsce złożenie kwiatów u zbiegu ulic Bielańskiej i Daniłowiczowskiej pod Redutą Banku Polskiego. Później Piotr Naimski wraz z innymi przeszedł w marszu aż pod budynek PAST-y trasą jedynego oddziału, który przedostał się górą (a nie kanałami…) ze Starówki do Śródmieścia.

Reżim sowiecki, bolszewicki współpracował z niemiecką, hitlerowską III Rzeszą, rozbierając Polskę w 1939 r. na kawałki. IV rozbiór Polski został postanowiony paktem Ribbentrop-Mołotow. Mapa Polski z podpisami tych polityków i zbrodniarzy to jest dowód na to, że zmowa obu reżimów była zmową bardzo praktyczną. Wystawy [„Ściany totalitaryzmów. Polska 1939-1945” na pl. Piłsudskiego] pokazują gehennę polskiej ludności, zarówno pod okupacją niemiecką, jak i sowiecką, i przypominają heroiczne boje polskich żołnierzy w Warszawie, w Powstaniu Warszawskim, ale także na Zachodzie, pod Monte Cassino, Tobrukiem, Falaise. Pokazują szlak II Korpusu gen. Andersa.

Wystawy przypominają i opowiadają o tym, że Polska była pierwszą ofiarą II wojny światowej, była ofiarą niemieckiego hitleryzmu i sowieckiego barbarzyństwa.

Piotr Naimski obejrzał wystawę „Ściany totalitaryzmów. Polska 1939-1945”. Przygotowana przez Instytut Pamięci Narodowej na pl. Piłsudskiego, przedstawia agresję na Polskę Rzeszy niemieckiej i Związku Sowieckiego.

Pamięć o Powstaniu trzeba przechowywać. Trzeba przekazywać ją naszym dzieciom, wnukom i prawnukom, bo to jest pamięć, która kształtuje polski naród. Powstańcy byli bohaterami, szli walczyć o wolność, ale przede wszystkim o honor. Honor Polaków jest bezcenny – mówi Piotr Naimski w nagraniu wykonanym podczas obchodów Dnia Pamięci Starówki. – Symboliczna obrona Starówki, a także ewakuacja żołnierzy, którzy bronili Starówki, do Śródmieścia, a później gehenna ludności cywilnej na terenie dzielnicy, to są zdarzenia, które powodują, że całe Powstanie Warszawskie jest w pewnym sensie przez Starówkę symbolizowane.

Zachęcamy do obejrzenia materiału filmowego:

Piotr Naimski uczestniczył w obchodach Dnia Pamięci Starówki – złożył kwiaty pod pomnikiem przy ul. Kilińskiego 3. Oddał hołd powstańcom i cywilom, którzy zginęli w wyniku eksplozji niemieckiego transportera ładunków wybuchowych w niedzielę 13 sierpnia 1944 r.

Piotr Naimski wziął udział w uroczystości pod tablicą upamiętniającą gen. Józefa Hallera. W swoim krótkim wystąpieniu podkreślił:

Józef Haller jest jednym z dwóch często zapominanych twórców polskiej siły zbrojnej podczas I wojny światowej, a potem walczących o polskie granice i Polskę. Drugim był gen. Józef Dowbor Muśnicki. Obok Józefa Piłsudskiego tworzyli polską armię. Błękitna Armia składała się z ochotników, w dużej mierze z ochotników z Ameryki Północnej, Stanów Zjednoczonych i Kanady. To byli młodzi ludzie, którzy masowo zgłosili się do szeregów tworzonej armii polskiej, wzywani przez Polaków, zabiegających tam o to, ale przede wszystkim przez Ignacego Paderewskiego. I trzecia rzecz. Józef Haller był jednym z twórców polskiego skautingu. Był jednym z twórców Krzyża Harcerskiego. Ja mam Krzyż Harcerski, to jest także moja tradycja, tradycja „Czarnej Jedynki” w Warszawie.

W wypowiedzi dla Polskiego Radia 24, udzielonej w trakcie przemarszu po miejscach pamięci narodowej na Ochocie, związanych z wydarzeniami z 1944 r., Piotr Naimski przyznał: Moja rodzina tutaj mieszkała i walczyła. Dlatego tutaj jestem. Jak podkreślił w dalszej części rozmowy: Takie uroczystości pokazują, że pamięć o Powstaniu przetrwa.

Zachęcamy do zapoznania się z materiałem przygotowanym przez PR 24

Piotr Naimski uczestniczył w uroczystościach z okazji 75. rocznicy zakończenia walk powstańczych na Ochocie. Wziął udział w Mszy św., odprawionej w kościele św. Jakuba Apostoła za dusze poległych i pomordowanych żołnierzy IV Obwodu Armii Krajowej Warszawa-Ochota. Następnie złożył wieniec pod symboliczną mogiłą na terenie przykościelnym. Wraz z innymi zebranymi odbył uroczysty przemarsz do następujących miejsc pamięci narodowej związanych z wydarzeniami z 1944 r.:

* ul. Barska 4 „Antonin” –  tablica upamiętniająca zdobycie „Antonina”  (domu  księży Orionistów)  przez żołnierzy Armii Krajowej w pierwszym dniu Powstania Warszawskiego.

* ul. Barska 4 – tablica upamiętniająca publiczną egzekucję więźniów Pawiaka  10.02.1944 r.

* ul. Kaliska róg Joteyki „Reduta Kaliska” – tablica upamiętniająca walki powstańcze IV Obwodu Armii Krajowej Warszawa-Ochota w dniach 1-10 sierpnia 1944 r.

* ul. Grójecka 39 (Dom Akademicki) – tablica na budynku informująca o 2 miejscach pamięci narodowej znajdujących się na dziedzińcu i na klatce schodowej upamiętniających tragiczne wydarzenia z sierpnia 1944 r.

* ul. Wawelska 60 „Reduta Wawelska” – tablica upamiętniająca walki oddziału IV Obwodu Armii Krajowej Warszawa-Ochota w dniach 1-11 sierpnia 1944 r.

* ul. Wawelska 60 – tablica upamiętniająca przejście kanałami obrońców „Reduty Wawelskiej” podczas Powstania Warszawskiego 1944 r.

* ul. Mianowskiego 15 – tablica upamiętniająca rozstrzelanie wielu Polaków 11 sierpnia 1944 r. Po upadku powstańczej „Reduty Wawelskiej” wymordowano tu kilkadziesiąt  osób, w tym wszystkich rannych i wielu cywilnych mieszkańców domów. Jednym z zamordowanych był ks. prof. Jan Salamucha.

Na zakończenie przemarszu Piotr Naimski podkreślił w krótkim wystąpieniu: „Czasem jesteśmy pytani, my, którzy urodziliśmy się po wojnie – czy to było warte? Ciągle są wszczynane dyskusje. Polski naród będzie pamiętał. Grecy pamiętają o Termopilach, choć wiele lat minęło… I Polacy będą pamiętali o Powstaniu. Powstańcy, kiedy było trzeba po prostu poszli. Pokazali nam, jak trzeba się zachowywać w potrzebie” – podkreślił Piotr Naimski.

W najnowszym, sierpniowym „Biuletynie IPN” znajdziecie Państwo wspomnienia Jana Olszewskiego poświęcone Powstaniu Warszawskiemu. Jak pamiętam dzień 1 sierpnia [1944 r.]. A pamiętam doskonale, chociaż miałem czternaście lat. Pierwsze takie przeżycie… Pozostało we mnie na zawsze – mówi Jan Olszewski. – Przebieg 1 sierpnia był bardzo charakterystyczny. Wydarzenia oceniam z punktu widzenia świadka, który równocześnie należał do drużyn zawiszackich Szarych Szeregów. […] Oczywiście z naszym patrolem niesłychanie czekaliśmy na moment mobilizacji. Pamiętam narastające napięcie. 1 sierpnia rano mój starszy kolega przyszedł się pożegnać. Takich, którzy szykowali się, było znacznie więcej i obserwowało się coraz większy ruch. Młodzi ludzie zaczęli kręcić się niemal jawnie, gromadzili potrzebne rzeczy. Stało się powszechnie wiadome, że to już dzisiaj. Nikt nie wiedział tylko, kiedy dokładnie. Z tego, co pamiętam, mówiło się raczej o godzinach nocnych. Około dwunastej usłyszeliśmy gwałtowaną strzelaninę na Żoliborzu, leżącym dokładnie vis-à-vis Bródna po drugiej stronie Wisły. A zatem coś się dzieje.

Spis treści numeru znajdziecie Państwo tutaj

Piotr Naimski przyznał ostatnio: Gdyby nie było Powstania, nie byłoby takich ludzi, jak premier Jan Olszewski…