Piotr Naimski

Fragmenty publikacji znajdziecie Państwo na portalu wpolityce.pl

Wspomnienia Jana Olszewskiego „Ta historia wciąż trwa” to fascynująca opowieść o najdramatyczniejszych momentach z ostatnich 120 lat dziejów Polski. To również ciekawa saga rodzinna a przede wszystkim świadectwo życia jednego z najwybitniejszych polskich polityków XX w. Książka ukazuje nieprzeciętną osobowość, intelekt i poczucie humoru bohatera, jego mocne przywiązanie do swych racji i umiejętność podejmowania decyzji także w skrajnie niekorzystnych sytuacjach.

To barwny portret mężczyzny silnego, mądrego i bezkompromisowego wobec zła. Do końca nie okazywał słabości, powtarzając przed śmiercią: „Ja nie mam w obowiązku poddać się”.

Mówiłem Józkowi [Łukaszewiczowi], że przecież nie wiadomo, kiedy trzecia wojna wybuchnie. Tłumaczyłem: „Parę miesięcy można przetrzymać w konspiracji, kilku lat nie przetrwacie”. […] Stwierdził: „No…, to trudno… Przystępując do Szarych Szeregów, też nie wiedzieliśmy, jak długo będziemy służyć… […] Polska nie zapomni”. […] Udało się [go] odszukać na „Łączce” niedawno.

Był wspólny punkt wyjścia, który spowodował, że przez tyle lat szliśmy z Antkiem [Macierewiczem] w jednym kierunku. […] Obaj złożyliśmy przyrzeczenie harcerskie. […] To zobowiązanie, żeby służyć Bogu i Ojczyźnie… […] Z pełną determinacją działać z myślą o niepodległości…

W najnowszym „Biuletynie IPN” ukaże się wspomnienie Piotra Naimskiego dotyczące pierwszej pielgrzymki Ojca Świętego do Polski w 1979 r. Tekst mówi także o dziedzictwie Jana Pawła II i Ronalda Reagana. Poniżej fragmenty, cały materiał dostępny tutaj

I potem przybył.

Spotkał się z trzynastoma milionami Polaków w ciągu dziewięciu dni.

Przybył jak władca. Komunistyczni namiestnicy zniknęli. Papież panował nad wszystkim. Począwszy od serc Polaków, kończąc na komunistycznej milicji, która zresztą była absolutnie zbyteczna. Mówił o prawach człowieka, o wolności, o konieczności bycia solidarnym, o wspólnocie. Mówił do wszystkich na raz, a my czuliśmy, że mówi też do każdego z nas z osobna. Obracał w niebyt dziesięciolecia wysiłków komunistów, którzy swoją władzę opierali na strachu i rozbijaniu poczucia narodowej wspólnoty. Mówił też o odpowiedzialności. Nas wszystkich za nas wszystkich. Mówił o Bogu. I my w odpowiedzi śpiewaliśmy milionami głosów „My chcemy Boga…”. Przywracał podstawy istnienia polskiego narodu. Zakorzenienie w  chrześcijaństwie i rzymskim republikanizmie. Polska jest dziwnym krajem, gdzie wybieralni królowie panowali nad wzorowaną na rzymskiej respubliką. Słowiański kraj, którego elity mówiły po łacinie.

Słuchaliśmy Jego słów urzeczeni i przemienieni. Ulice miast stawały się w jednej chwili miejscami spotkań, wymiany uśmiechów. Ogarnięci radością odnajdywaliśmy poczucie więzi z obcymi ludźmi stojącymi obok.

Poczuliśmy się wolni.

I wyjechał.

Minął rok i Polacy powstali. Fenomen „Solidarności” – dziesięciomilionowego ruchu wyzwoleńczego, który ukształtował się w trzy miesiące.

„Solidarność” była związkiem zawodowym niejako z przypadku. Była kolejnym powstaniem narodu polskiego. Sierpień 1980 r. przeszedł nie tylko do polskiej historii, ale też do historii Europy i Świata. Świata, dlatego że zwiastował koniec komunizmu. Bez Jana Pawła II nie byłoby „Solidarności”.

Ronald Reagan obserwował wydarzenia w Polsce. Był już weteranem oporu przeciwko komunistycznemu fałszowi. Wystarczy przypomnieć jego zmagania z zinfiltrowanymi przez komunistów związkami zawodowymi w Hollywood. Dzięki Johnowi O’Sullivanowi wiemy, jak emocjonalnie reagował, oglądając w telewizji relacje z wizyty Jana Pawła II w Polsce. Płakał ze wzruszenia. I myślę, że odnajdywał wtedy w Karolu Wojtyle wielkiego sojusznika.

Ronald Reagan powiedział w 1977 r. do Richarda Allena (co też wiemy dzięki Johnowi O’Sullivanowi): „My theory of the Cold War is that we win and they lose”. Potrzebował sojusznika wyruszając na swoja krucjatę.

A potem padły strzały.

Piotr Naimski, sekretarz stanu w KPRM, pełnomocnik rządu ds. strategicznej infrastruktury energetycznej, uczestniczył w dwudniowym szczycie przywódców państw inicjatywy Trójmorza w stolicy Słowenii Lublanie.

Wziął udział w panelu energetycznym podczas Forum Biznesu „Challenges and Opportunities of Energy Transition”, w otwarciu Forum Biznesu Państw Inicjatywy Trójmorza oraz w sesji plenarnej z udziałem Prezydentów Państw Inicjatywy Trójmorza.

Fot. Piotr Życieński

W Warszawie zainaugurował działalność Instytut Jana Olszewskiego, utworzony przez ludzi wywodzących się z Ruchu Odbudowy Polski.

Na uroczystości powołania Instytutu obecny był Piotr Naimski.

Premier Jan Olszewski został pośmiertnie uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności. Odznaczenie z rąk prezesa Instytutu Pamięci Narodowej odebrał Antoni Macierewicz. W uroczystości uczestniczył również Piotr Naimski.

Piotr Naimski uczestniczył w Nowym Sączu w uroczystości przekazania 1. Batalionowi Strzelców Podhalańskich z Rzeszowa repliki sztandaru 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. Najpierw odbyła się Msza św. w Bazylice św. Małgorzaty, a następnie zebrani przeszli na sądecki rynek, gdzie odbyła się główna część ceremonii.

Fot. Sylwester Adamczyk