Piotr Naimski

Oświadczenie Piotra Naimskiego w sprawie pomówienia Hanny Macierewicz o współpracę z SB znajduje się niżej, pod datą 20 czerwca.

Prosimy kliknąć w strzałkę u dołu strony po prawej lub tutaj

Co jakiś czas powracają wyssane z palca, kłamliwe, powtarzane za tygodnikiem „NIE”, insynuacje, jakoby Pani Hanna Macierewicz, żona ministra Antoniego Macierewicza, była w przeszłości tajnym współpracownikiem SB. Rozpowszechniane w tej sprawie kłamstwa, ostatnio przez Andrzeja Halickiego w porannym niedzielnym programie Radia Zet, mają uderzyć w ministra Macierewicza. Poseł PO w niegodny sposób, absolutnie bezpodstawnie, stara się podważyć dobre imię i wiarygodność Antoniego Macierewicza, atakując jego żonę Hannę. Będąc w 1992 roku Szefem Urzędu Ochrony Państwa miałem możliwość zapoznania się z materiałami archiwalnymi dotyczącymi Hanny Macierewicz. Oświadczam, że nie ma żadnych podstaw do wysuwania wobec niej zarzutów o współpracę z SB.

Kwerenda przeprowadzona przez Instytut Pamięci Narodowej na wniosek dr Justyny Błażejowskiej z 20 lutego 2012 r. jednoznacznie wykazała, że p. Hanna Macierewicz nie została nigdy zarejestrowana w charakterze tajnego współpracownika Służby Bezpieczeństwa.

W dzienniku rejestracyjnym Komendy Stołecznej MO (później: SUSW) znajduje się zapis, według którego Hanna Macierewicz została zarejestrowana 27 lutego 1976 r. pod numerem 14735 przez Wydział III KS MO w charakterze kandydata na tajnego współpracownika. Treść zapisu, jak i jego forma (brak późniejszych uzupełnień) jednoznacznie wskazują, że nigdy nie doszło do zmiany charakteru rejestracji na tajnego współpracownika. Materiały zdjęto z ewidencji w lipcu 1976 r. i przekazano do archiwum, gdzie zostały zarejestrowane pod numerem 10574/I.

Rejestracja w charakterze kandydata na tajnego współpracownika odbywała się poza wiedzą rejestrowanej osoby.

Fakt rejestracji jedynie w charakterze kandydata na tajnego współpracownika potwierdzają zapisy i puste miejsca na karcie rejestracyjnej EO-4/73 z 27 lutego 1976 r. Na rzeczonej karcie znajduje się informacja „kandydat na TW”. O tym, że nigdy nie doszło do zmiany charakteru rejestracji na tajnego współpracownika świadczą puste miejsca w linijkach wypełnianych w razie zmiany kategorii rejestracji na TW: „kategoria (TW LK, MK, SA)”, „pseudonim / kryptonim”, „przez kogo pozyskany: nazwisko, imię, stopień”, „podstawa pozyskania”; „data pozyskania”, „nazwa jednostki operacyjnej lub nazwa archiwum skąd podjęto ponownie na kontakt”, „do jakiego zagadnienia pozyskany”, „do jakiej sprawy pozyskany”.

Według zapisu w dzienniku archiwalnym KS MO (później: SUSW) materiały dotyczące Hanny Macierewicz zostały przekazane do archiwum 24 lipca 1976 r. przez Wydział III i zarejestrowane pod numerem 10574 (czyli 10574/I). Nie było teczki pracy, służącej do gromadzenia materiałów pochodzących ze współpracy. Była jedynie teczka personalna, w której gromadzono w tym wypadku jedynie materiały z opracowywania kandydata na tajnego współpracownika. Teczka ta została zniszczona 3 kwietnia 1987 r., zgodnie z protokołem brakowania nr 047/87.

Przywołane wyżej zapisy: w dzienniku rejestracyjnym, na karcie rejestracyjnej EO-4/73 i w dzienniku archiwalnym jednoznacznie wskazują, że Hanna Macierewicz została zarejestrowana wyłącznie w charakterze kandydata na tajnego współpracownika i nigdy nie doszło do zmiany charakteru rejestracji na tajnego współpracownika. Informacja znajdująca się w Zintegrowanym Systemie Kartotek Operacyjnych (ZSKO) mówiąca, że Hanna Macierewicz była zarejestrowana jako „tajny współpracownik” stanowi błąd, który powstał w czasie rutynowej pracy kartotek. Numer archiwalny sprawy podany w ZSKO – 10574/I świadczy o tym, że chodzi o jedną i tę samą rejestrację w charakterze kandydata na tajnego współpracownika z 27 lutego 1976 r.

Mówienie lub pisanie o współpracy Hanny Macierewicz ze Służbą Bezpieczeństwa to powtarzanie kłamliwych informacji kolportowanych swego czasu przez tygodnik „Nie”, który posługiwał się zmyślonymi faktami i zmyślonym numerem rejestracyjnym.

Warszawa, 20 czerwca 2016 r.